Levi speelt vandaag bij een vriendje van school. Deze jongen is van Italiaanse afkomst, zijn ouders spreken geen Nederlands en Levi speelt daar voor het eerst. Hij keek er al erg naar uit, maar besefte zich opeens dat hij geen Italiaans en geen Engels kan. Dus toen de afspraak eindelijk werd gemaakt, keek Levi toch even bedenkelijk en vroeg: hoe kan ik dan iets zeggen tegen zijn mama? En hoe kan ik verstaan wat zij zegt? Best pienter bedacht van hem, vond ik (trotse moeder …). In het Engels vertelde de moeder rechtstreeks aan Levi dat haar dochter ook thuis zou zijn en zij kan alles vertalen. Dat vertaalde ik dan weer voor Levi en Levi keek opgelucht. Het speelafspraakje kon gewoon doorgaan.
Vandaag belde de moeder mij nog even op om af te stemmen wat Levi wel en niet mag eten. Tja Levi eet eigenlijk alles. Nu had zij begrepen dat alle Hollanders brood met kaas eten dus had ze speciaal voor Levi veel kaas gehaald en brood. Superlief natuurlijk, maar wat ik nu zo leuk vind aan het feit dat Levi daar eet is dat hij dan eet wat zij eten en leert wat hun gebruiken zijn. Broodje kaas krijgt hij thuis wel weer. Dat heb ik maar niet tegen de moeder gezegd, want hoe lief is het dat zij zich heeft verdiept in wat voor Levi lekker is.
Ondertussen is mijn Molukse schoonmoeder een paar dagen bij ons en ik vertelde haar dit verhaal. Waarop zij verontwaardigd zei dat Levi geen Blanda (Hollander) is, maar een Molukse jongen … Tja … Levi is natuurlijk allebei, maar voor haar is het een echte Ambonees. Dus onze Blanda Ambonees eet vandaag bij een Italiaans gezin een heerlijk broodje kaas. Hoe multicultureel wil je het hebben!
